Assia Bachiri geeft als vakleerkracht islamitisch vormingsonderwijs les op 12 scholen voor stichting Aves in de Noordoostpolder. Dit doet ze samen met collega’s van andere levensbeschouwingen. ‘De leerlingen zien ons als geheel, niet los van elkaar. Dat vind ik echt de kracht van samen.’

Assia Bachiri

Zo’n zeven jaar geleden werd het roer omgegooid op de Aves scholen. De vormingslessen vanuit één levensbeschouwing verdwenen, en samen ontwikkelden Aves, VOS ABB en het Centrum voor Vormingsonderwijs een nieuwe lessenserie: Leren Leven.

‘In eerste instantie was het best een spannende periode’, blikt Assia terug. Samen met wat collega’s gaf Assia al langere tijd vormingsonderwijs op de scholenkoepel, maar dan gingen de leerlingen in kleiner groepsverband met een vakleerkracht mee van de door ouders gekozen denominatie. ‘Voor de sfeer en identiteit in de scholen wilde Aves dit anders invullen.’

De lessen Leren Leven draaien om de vraag wat je leert over het leven vanuit verschillende levensbeschouwingen. Hoe verrijk je jezelf? Assia Bachiri

Leren Leven

Er werd een werkgroep gevormd met bestuurders van Aves en regiobegeleiders vanuit het Centrum voor Vormingsonderwijs. Assia: ‘Ik vond het heel prettig dat de regiobegeleiders alle denominaties van vormingsonderwijs hierbij betrokken. Ook  de vakleerkrachten werd steeds om input gevraagd.’ Er volgde een periode van brainstormen die uiteindelijk leidde tot de lessenserie Leren Leven.

Werkwijze

Assia legt uit: ‘Er is een curriculum van thema’s voor drie jaar. Deze thema’s zijn door de werkgroep bedacht met input van vakleerkrachten van alle denominaties. Deze thema’s, zoals bijvoorbeeld Samen, rouleren. In jaar één worden vier thema’s behandeld, in jaar twee weer vier andere thema’s en tot slot in jaar drie weer vier nieuwe thema’s. In totaal zijn er dus twaalf thema’s, en daarna begint het programma opnieuw. Daar hebben we bewust voor gekozen, zodat de leerlingen op de basisschool hetzelfde thema, twee keer behandelen: in de onderbouw en in de bovenbouw. Dat biedt de kans om hier met de kinderen dieper op in te gaan.’

Onderdeel van school en curriculum

Het voordeel van deze manier van werken, is dat de groepsleerkracht veel meer betrokken wordt bij de vormingslessen. ‘De themalessen beginnen met een ‘neutrale’ startles die de groepsleerkracht verzorgt. Daarna wissel ik met mijn collega’s van vormingsonderwijs lessen af, die we allemaal geven vanuit onze eigen levensbeschouwing. Bij deze lessen is de groepsleerkracht ook altijd aanwezig; zo wordt vormingsonderwijs ook veel meer onderdeel van de hele school en het curriculum. En zo kunnen leerlingen gedurende de week met opmerkingen of vragen over een vormingsles ook terecht bij de groepsleerkracht.’

De kracht van verhalen

Assia werkt samen met de vakleerkrachten humanistisch, protestants en katholiek vormingsonderwijs. Dat de vakleerkrachten allemaal vanuit hun eigen achtergrond verhalen vertellen, levert in de onderbouw weleens vragen op. Assia: ‘Dan zeggen de leerlingen: “Is dit verhaal echt gebeurd juf?” Mijn antwoord is dat dat het er niet zo zeer om gaat of het echt gebeurd is, maar gaat om de vraag: wat kun jij van dit verhaal leren? Ik vertel wel dat ik geloof in de islamitische verhalen, want voor iemand die moslim is, zijn het heilige verhalen. Maar de lessen Leren Leven draaien om de vraag wat je leert over het leven vanuit verschillende levensbeschouwingen. Hoe verrijk je jezelf?’

Oud-leerlingen

Assia is erg enthousiast over deze manier van werken. Toch mist ze af en toe de intimiteit van de islamitische vormingslessen die ze gaf aan een klein groepje moslimleerlingen. ‘Deze leerlingen hadden al een basis in de islam waarop ik voort kon borduren. Daardoor kwam ik eerder aan verdieping toe dan dat nu het geval is. Nog steeds kom ik oud-leerlingen tegen die ik destijds les heb gegeven. Ze zijn inmiddels 18 jaar, maar die band is er nog steeds. De verdieping in het huidige systeem is er ook, maar heeft meer tijd nodig. En dit geldt ook voor creëren van een band met de leerlingen.’

Visitekaartje

Toch zou Assia niet anders meer willen dan de vormingslessen op deze manier geven; met een betrokken groepsleerkracht en met goede samenwerking en afstemming met collega-vakleerkrachten van andere levensbeschouwingen. ‘Ik zie dat echt als de kracht van samen. Dat voel en zie ik ook in de praktijk. De leerlingen zien ons als geheel, niet ‘los van elkaar’. Ze weten wel dat wij vanuit onze eigen levensbeschouwing werken, maar ze zien ons samenwerken. Ik zeg altijd: je bent zelf het visitekaartje waar je voor staat.’